TAJLANDIA - Bang Pa-In (letni pałac królewski)

Na początku XVII wieku ówczesny król Ayutthayi, król Ekathotsarot, żeglował wielką rzeką Chao Praya i kiedy jego statek napotkał trudności, król szukał schronienia na wyspie zwanej Bang Pa-In. Przy okazji poznał miejscową kobietę, z którą później miał dziecko. Dziecko to dorosło i zostało następcą swojego ojca jako król Prasat Thong i na cześć swojego miejsca urodzenia Prasat Thong postanowił zbudować na wyspie klasztor i Pałac Letni.

W XVIII wieku budowla, jak wiele innych, uległa zniszczeniu podczas najazdu Birmańczyków. Swój obecny kształt Bang Pa-In zawdzięcza przede wszystkim Ramie IV oraz jego następcom, którzy od pierwszej połowy XIX wieku dbali o renowację tego szczególnego miejsca dla historii tajlandzkiej rodziny królewskiej. 

Będąc w kompleksie pałacowym nie można przeoczyć Pawilonu Phra Thinang Warophat Phiman (co oznacza  Doskonała i lśniąca niebiańska siedziba) wzorowanego na klasycystycznej architekturze europejskiej. Podobno inspiracją do zaprojektowania go stał się dla architekta Pałac na Wodzie w Łazienkach Królewskich w Warszawie,

a także zerknąć na kolorową wieżę Ho Withun Thasana (punkt widokowy mędrców), czyli obserwatorium astronomiczne.

Dzisiejszy letni pałac królewski to zespół budowli w różnych, zaskakująco kontrastujących ze sobą stylach architektonicznych. Są tam zarówno budynki wybudowane w stylu europejskim, jak i te zdecydowanie przypominające budynki w Chinach. Vihat-Chamrun został zbudowany  został w darze dla króla przez Chińską Izbę Handlową w 1889 roku.

Pośrodku jeziora stoi wzniesiony w 1876 roku pawilon Phra Thinang Aisawan Thipha-At. Przypomina on świątynię, ma cztery portyki i spadziste dachy oraz usytuowaną na przecięciu ich szczytów wieżyczkę. Pawilon zaprojektowany został jako miejsce spotkań z osłoną przed słońcem i deszczem. Posąg z brązu stojący pośrodku przedstawia króla Chulalongkorna. Boska Siedziba Wolności Osobistej jest jedynym budynkiem, na tym terenie wybudowanym w tajskim stylu. 

Uwagę przykuwa również piękny ogród.

W ramach ciekawostki dodam, że Poczta Polska i Poczta Tajlandii uroczyście wprowadziły 3 grudnia 2022 roku znaczki wspólnej emisji „50. rocznica nawiązania polsko-tajlandzkich stosunków dyplomatycznych”. Wydane znaczki przedstawiają pałace na wodzie w Polsce i w Tajlandii, które są charakterystycznymi obiektami architektonicznymi należącymi historycznie w przypadku Polski i obecnie w Tajlandii do rodzin królewskich. 

Na jednym ze znaczków umieszczono reprodukcję akwareli, która przedstawia warszawski Pałac na Wodzie w Łazienkach Królewskich, zaś na drugim widnieje akwarela tajskiego artysty malarza, który zilustrował  właśnie Pawilon Aisawanthipphaya-At w Królewskim Zespole Pałacowym Bang Pa-In.

Na koniec chciałabym jeszcze wspomnieć, że z Letnim Pałacem Królewskim niestety wiąże się smutna historia. W 1881 roku, kiedy królowa Sunanda Kumariratana i jej córka, księżniczka Karnabhorn Bejraratana, płynęły do ​​pałacu, ich królewska łódź wywróciła się. Królowa, która była w ciąży i jej 12-miesięczna córka znalazły się w wodzie. Niestety nikt nie rzucił się z pomocą, gdyż zgodnie z ówczesnym tajskim prawem za dotknięcie członka rodziny królewskiej groziła kara śmierci.

Usłyszawszy tę wiadomość, pogrążony w smutku król Chulalongkorn był rozczarowany, że w takiej sytuacji wszyscy podporządkowali się prawu. Uwięził głównego nadzorcę, a prawo zostało natychmiast uchylone. Rok po tym zdarzeniu zrozpaczony król Chulalongkorn wzniósł marmurowy obelisk w  Bang Pa-In. Miał on upamiętniać jego żonę, córkę i nienarodzone dziecko.

Tajlandia - Ayutthaya

Phra Nakhon Si Ayutthaya zwana po prostu Ayutthaya, od 1350 do 1767 roku była zaraz po mieście Sukhothai drugą stolicą Syjamu, czyli stolicą ówczesnej Tajlandii.
Miasto założył król Rama Thiboldi I (U-Thong) w połowie XIV wieku na zgliszczach wcześniejszej metropolii Lop Buri. Została ona zniszczona i spalona po tym, gdy epidemia dżumy wybiła prawie wszystkich jej mieszkańców.
Przez ponad 400 lat Ayutthaya była jednym z wiodących ośrodków miejskich na świecie i centrum handlu, ważnym ogniwem łączącym kraje Europy z Azją. Znajdowały się tu setki pozłacanych świątyń, których blask widoczny był z odległości wielu kilometrów. Czasy świetności zakończyły się w 1767 roku, gdy miasto zostało zaatakowane i prawie doszczętnie spalone przez Birmańczyków.

Na terenie dawnego miasta, w 1982 roku powstał Park historyczny Ayutthaya. W 1991 roku został on wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Na terenie otoczonego trzema rzekami parku, znajduje się wiele ruin znajdujących się tam niegdyś świątyń.

Podczas krótkiego pobytu w Ayutthaya zobaczyłam dwie najbardziej znane świątynie:
- Wat Yai Chai Mongkhon z leżącym Buddą
- Wat Phara Mahathat z głową Buddy w drzewie.

Wat Yai Chai Mongkhon to kompleks świątynny, który został wybudowany w 1357 roku na polecenie pierwszego władcy Królestwa Ayutthaya króla Ramathibodi I. Klasztor był siedzibą mnichów buddyjskich przybywających z klasztoru Phra Wanaratanathen na Cejlonie (obecnie na terytorium Sri Lanki), po studiach u jednego z najwybitniejszych mędrców tamtych czasów. Grupa ta została nazwana Pa Kaew i dlatego klasztor pierwotnie nazywano Wat Pa Kaew. Szybko jednak świątynia stała się krajowym centrum edukacji, gdzie uczyły się królewskie dzieci. Mottem świątyni była maksyma: Ci, którzy idą przez życie z czystym umysłem osiągną doskonałość i pozostaną w chwale. Inni, których umysł jest niestabilny, będą w bólu kroczyć ścieżką smutku i nigdy nie osiągną pełni mądrości.

W roku 1592 miał miejsce atak wojsk birmańskich na królestwo Ayutthaya. Król Naresuan odparł inwazję. Przypuszcza się, że aby uczcić zwycięstwo rozkazał rozbudować sanktuarium. Prawdopodobnie właśnie wtedy główna chedi (budowla przypominająca kształtem dzwon, zwieńczona iglicą, służąca do przechowywania relikwii lub prochów zmarłych) uzyskała formę zachowaną do czasów współczesnych.

Budując chedi o wysokości 62 metrów zużyto prawdopodobnie 28 tysięcy ton cegły. Do jej powstania dopisano jedną z najciekawszych legend z okresu licznych wojen toczonych z Birmą. Miała być ona zbudowana na pamiątkę zwycięskiego pojedynku na słoniach, jaki stoczył król Naresuan z birmańskim władcą. Bitwa  rzeczywiście odbyła się, ale jak wyliczyli historycy zdarzenie miało miejsce 18 stycznia 1593 roku. Tym samym chedi nie mogła być symbolem tego zwycięstwa, chociaż na pewno związana była z królem Naresuanem. Pewne jest jednak, że właśnie dzień 18 stycznia na pamiątkę słynnego pojedynku, jest świętem Narodowych Sił Zbrojnych Tajlandii.

Dziś do chedi można wejść po dość stromych schodach, a w głównej jej części przechowywany jest pozłacany posążek Buddy.

Zwiedzając kompleks warto też wspomnieć o dwóch dużych posągach siedzącego Buddy.

Dookoła kompleksu ustawiono również mnóstwo siedzących w tej samej pozycji posągów Buddy.

W pobliżu bramy wyjściowej, w północno-wschodniej części terenu można ujrzeć duży historyczny posąg Leżącego Buddy, który jest skierowany w stronę wschodzącego słońca. Posąg ma 15 metrów długości i jest owinięty złotożółtym materiałem.

 

Wat Phara Mahathat położona jest w samym sercu Ayutthaya i uważana była za najważniejszą świątynię w królestwie i siedzibą najwyższego patriarchy. Klasztor został zbudowany w 1374 roku. W 1767 roku został również spalony podczas rabunku przez Birmańczyków. Zrujnowana obecnie świątynia została wzniesiona w charakterystycznym dla ówczesnych czasów stylu khmerskim i służyła za schronienie dla skrzyni zwierającej cenne relikwie Buddy, którą dziś można zobaczyć na ekspozycji w pobliskim Muzeum Chao Sam Phraya.

Na terenie kompleksu znajduje się znana głowa posągu Buddy, która wrosła w korzenie drzewa figowego Bodhi (nazywanym również drzewem oświecenia). Podczas zniszczeń dokonanych przez Birmańczyków, wiele posągów Buddy straciło głowy. Ta wylądowała w pobliżu drzewa i przez kolejne 200 lat została opleciona jego korzeniami. Nie do końca wiadomo, w jaki sposób głowa Buddy znalazła się w tak niezwykłym miejscu, ale przypuszcza się, że ma to związek z ogromnymi powodziami, które spowodowały poważne zniszczenia oraz gwałtowny wzrost roślinności. Inna teoria mówi, że jeden ze złodziei ukrył w korzeniach drzewa głowę, aby pewnego dnia wrócić po nią oraz inne skarby, ale  nie zrobił tego... 

Głowa stała się nie tylko symbolem Ayutthaya, ale także Tajlandii oraz ma przypominać o nieśmiertelności Buddy. 
Zdjęcia trzeba robić siadając na specjalnie postawionej w tym celu ławeczce. Na fotografii nasza głowa bowiem nie powinna być wyżej niż głowa Buddy. Zasady tej pilnuje oddelegowany pracownik obiektu.

Na terenie kompleksu znajdują się tu też inne świątynie, ciekawe zakamarki czy bezgłowe monumenty ukazujące czasy epoki khmerskiej.

Wat Yai Chai Mongkhon - Wat Maha That (Laying Buddha)