HISZPANIA - Pampaneira

Charakterystyczne dla prowincji Granada, w Andaluzji są pueblos blancos, czyli białe wioski. W rejonie Las Alpujarras za najpiękniejsze uznaje się Capileira, Bubión i Pampaneira. Położone są one na zboczu najwyższych gór w Hiszpanii Sierra Nevada. Te białe wioski powstawały głównie w czasach, kiedy prześladowani przez chrześcijan Maurowie, uciekali w góry, szukając schronienia.

My udaliśmy się do Pampaneiry, do wioski położonej na zboczu wąwozu Barranco de Poqueira. Wioska ma zaledwie 300 mieszkańców, a całe życie skupia się na placu przy kościele św. Krzyża (Iglesia de Santa Cruz), który pełny jest barów z lokalnym jedzeniem. To tu w Restaurante Casa Diego skusiliśmy się na regionalne specjały: sopa alpujarreña  i plato Pampaneira /alpujarreño (ziemniaki z jajkiem, szynką i kiełbaskami).

Pełna stromych, wąskich uliczek wioska zachwyca architekturą, przemiłymi ludźmi, jedzeniem i artystycznymi wyrobami.

 

 Uliczki ozdobione są ręcznie tkanymi dywanami na sprzedaż, wyplatanymi koszami i kolorową ceramiką.

Jedną z atrakcji turystycznych Pampaneiry jest Manufaktura czekolady (Abuela ili chocolate). Warto tu zajrzeć, by spróbować takich smaków czekolady, o których nawet trudno pomyśleć.

Tu pierwszy raz spróbowałam czekolady o smaku żółtego sera... czy musztardowej...

Warto też odwiedzić La fábrica de caramelos, w której część cukierków ma również moc uzdrawiającą...

W drodze do hotelu na ostatnią noc przed wylotem do Polski zatrzymaliśmy się na punkcie widokowym Mirador de Poqueira,

z którego było widać białe wioski.

To pełne uroku miejsce było ostatnim odwiedzonym w Hiszpanii. Cieszę się, że nasze pożegnanie z hiszpańską przygodą nastąpiło w tak pięknych okolicznościach.

Plaza de la Libertad - Chocolate Abuela ili - La fábrica de caramelos 

- Mirador de Poqueira

PORTUGALIA - Batalha

Batalha to jedna z architektonicznych perełek Portugalii. Znajdujący się tutaj Klasztor Dominikanów powstał w podziękowaniu za zwycięstwo nad Kastylijczykami, dzięki któremu Portugalia zachowała niepodległość. 

Dwie armie starły się 14 sierpnia 1385 roku w bitwie pod Alljubarottą, choć naprawdę miała ona miejsce w São Jorge, tj. 4 kilometry od dzisiejszej Batalhy.

Według rozmaitych szacunków siły portugalskie stanowiły zaledwie jedną czwartą kastylijskiego wojska. Portugalczycy byli też znacznie gorzej uzbrojeni, ale ich waleczność przechodziła wszelkie granice. Jedna z kobiet - właścicielka piekarni - szuflą do chleba pokonała własnoręcznie dziewięciu Kastylijczyków. Jej pomnik można zobaczyć w pobliżu pola bitwy.

Król Jan I oceniając, że niewielkie są szanse na zwycięstwo, zawarł umowę z Matką Boską: jeśli wesprze go  w walce, wybuduje dla Niej najwspanialsze opactwo. Święta Maria wywiązała się ze swojej części umowy: dowódca portugalskiej armii Nuno Alvares Pereira poprowadził siły portugalskie do zwycięstwa, a nowy król zgodnie z obietnicą postawił klasztor poświęcony Matki Boskiej Zwycięskiej (Mosteiro de Santa Maria de Vitoria). W 1388 roku rozpoczęto budowę klasztoru, a po ukończeniu budowla została opactwem dominikanów.  Tym samym miejsce to stało się symbolem niezależności od Hiszpanii. 

Wymiary klasztoru robią ogromne wrażenie: nawa główna ma 80 metrów długości i 32 metry wysokości. 

Na placu przed klasztorem stoi konny posąg dowódcy Nuno Alveresa Pereiry. Po zakończeniu kariery wojskowej i śmierci żony został zakonnikiem w lizbońskim Karmelu, fundując klasztory i otaczając opieką osierocone dzieci. W 2009 roku Benedykt XVI ogłosił go świętym.

Bryła klasztoru została wzniesiona w latach 1388-1434 w stylu bogato zdobionego francuskiego gotyku. Na przełomie XV i XVI wieku wzbogacono ją dekoracjami i elementami manuelińskimi.
Zachodni portal, przez który wchodzi się do wnętrza, ma typowy dla gotyku układ ikonograficzny: postaci Apostołów, świętych i proroków.

W konstrukcji silnie zaznaczone są również elementy angielskiego gotyku.

Król Jan I i jego małżonka Filipa Lancaster są pochowani w ośmiokątnej Kaplicy Fundatorów (Capela do Fundador). Ich rzeźbione w kamieniu podobizny odpoczywają, trzymając się za ręce pod pod kamiennym baldachimem ozdobionym herbami rodów Lancaster i Avis. Ich ręce są splecione nie tylko z powodu ich związku, ale również symbolizują najwyższą harmonię w relacjach między Portugalią a Anglią.

Obok, pod łukami znajdują się groby sześciu synów królewskiej pary, m.in. Henryka Żeglarza, który dowodził odkryciem Madery, Azorów i i wybrzeża Afryki.

Przed kaplicą znajduje się tablica nagrobna wmurowana w posadzkę. Złożono tu ciało prostego żołnierza, który uratował życie króla pod Aljubarrotą. Z powodu niskiego urodzenia nie mógł zostać pochowany bliżej swego władcy.

Gotyckie arkady w królewskim krużganku zawierają wiele symboli zamorskich wypraw. Krzyże Zakonu Chrystusa i kręgi rozejmu wplecione są w sieć utworzoną z kwiatów lotosu, gałązek dzikiej róży i egzotycznej roślinności.

Sklepienie Kapitularza (Sala do Capitulo) ma tak dużą rozpiętość, że władze Kościoła nie wierzyły do końca, że można coś takiego zbudować. Pomieszczenie o powierzchni 360 m² nie podpiera żaden słup. W obawie, że cała konstrukcja runie, do jej budowy zaangażowano więźniów. Architekt Afonso Domingues ostatecznie uspokoił wątpiących, trzy noce osobiście śpiąc w komnacie.

W Kapitularzu znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza, w którym złożone są szczątki żołnierzy,  poległych we Francji podczas I wojny światowej oraz w wojnach kolonialnych w Afryce.

Pośród licznych cudów katedry znajdują się Niedokończone Kaplice (Capelas Imperfeita). Dobudowane zostały do wschodniej krawędzi kościoła. Najstarszy syn Jana i Filipy Edward, nakazał ich budowę w 1437 roku. Miały być królewskim mauzoleum.
W 1533 roku z nieznanych przyczyn zaniechano jednak budowy ogromnych łuków przyporowych. Niektórzy twierdzą, że z powodu braku pieniędzy, ale być może, że również ze względów technicznych, gdyż nakrycie sali odpowiedniej wielkości kopułą przekraczało możliwości budowniczych.

Niedokończone Kaplice to ośmiokątna przestrzeń otoczona siedmioma sześciobocznymi kaplicami.

Kaplice są bogato zdobione rzeźbieniami w stylu manuelińskim.
Portal strzeliście wzbija się na wysokość 15 metrów, a każdy jego centymetr rzeźbiony jest delikatnymi wzorami: kwieciste łuki w kształcie koniczyny czy pełzającymi po kamieniu ślimaki.

W jednej z kaplic mieści się grobowiec Edwarda i Eleonory Aragońskiej.

Batalha