SŁOWENIA - Piran

Piran był zasiedlony od czasów antycznych. Nazwa miasta pochodzi od greckiego słowa pyr oznaczającego ogień, bo w starożytności na cyplu zwanym Punta Madonna zapalane były ogniska, które wskazywały drogę żeglarzom płynącym do portu Koper. 

Potęgę miasta zbudowano na handlu solą, która do dziś jest ważną kwestią w życiu miasta i regionu.

Reprezentacyjny plac Tartiniego powstał pod koniec XIX wieku, kiedy zasypano wewnętrzny basen portowy.

Plac Giuseppa Tartiniego, poświęcony jest włoskiemu skrzypkowi i kompozytorowi z epoki baroku, który urodził się tutaj w 1692 roku. W młodości studiował w Padwie prawo. Tam też ożenił się z wnuczką padowiańskiego biskupa, wkrótce jednak z powodu rodzinnych intryg postanowił na pewien czas wyjechać z miasta. Schronił się w klasztorze w Asyżu. To tam właśnie poznał podstawy kompozycji, reguły akustyki i zaczął uczyć się gry na skrzypcach. Na efekty nie trzeba było długo czekać. W 1721 roku zagrał pierwsze skrzypce na koncercie w katedrze Św. Antoniego w Padwie. W tym samym czasie założył szkołę, w której kształciła się młodzież z całej Europy - właśnie dlatego Tartini często nazywany był Maestro Narodów. Napisał około stu siedemdziesięciu sonat na skrzypce. Najsłynniejsza nosi tytuł Diabelski śpiew. Legenda mówi, że pewnego razu skrzypkowi przyśnił się diabeł, który grał na skrzypcach. Po przebudzeniu artysta od razu spisał usłyszaną melodię i zainspirowany nią stworzył własną kompozycję – jedną z najtrudniejszych melodii na skrzypce. 

Dziś na środku placu stoi jego pomnik.

Rynek Tartini otaczają prawdziwe perełki architektury europejskiej, pośród których można wyróżnić m.in.: kościół św. Piotra (zbudowany w 1272 roku, odnowiony w 1818 roku), Pałac Miejski (Ratusz, wybudowany w latach 1877-1879 w stylu nowego renesansu)

oraz Pałac Sędziowski (wybudowany w latach 1885–1891).

Miasteczko przypomina swoją architekturą włoską Wenecję. Nawet campanilla jest podobna do tej, co stoi na Piazza San Marco.

Przypadek? Piran choć dziś leży w Słowenii, przez prawie 500 lat był rządzony przez Wenecję. Ślady tamtych czasów można odnaleźć również w wąskich uliczkach.

 

 

W miejscu, gdzie zbiegają się: ulica IX. Korpusu i Rynek Tartini mieści się przepiękny, świetnie zachowany budynek w stylu weneckiego gotyku. Benečanka (Wenecjanka) została zbudowana w połowie XV wieku i jest najstarszą z kompleksu Rynku Tartini. Największą uwagę przyciągają piękne zdobienia i gotycki balkon. Między oknami drugiego piętra znajduje się kamienna płyta przedstawiająca stojącego lwa, pod którym znajduje się napis: Lassa pur dir (Pozwól przemówić).

Z tym napisem w Piranie związana jest legenda przekazywana jest od pokoleń. Zgodnie z jej treścią przed wieloma wiekami, kiedy miasto było jeszcze częścią wielkiej Republiki Wenecji, a morski handel pomiędzy Europą a krajami Orientu rozwijał się prężnie, miasto odwiedzało wielu zamożnych kupców. W miejskim porcie dobijali targu, czekali na rozładunek i załadunek towarów, natomiast w wolnym czasie poznawali mieszkańców. Pewnego dnia jeden z nich zakochał się w młodej i pięknej dziewczynie z Piranu. Od tego czasu, często przybywał do miasta, by ją odwiedzić, obdarowywał bogatymi prezentami, a także nawet zdecydował, że w pobliżu portu, tuż przy miejskich sukiennicach wybuduje dla niej dom. Chciał pokazać dziewczynie, jak wielka jest jego miłość, mieszczanom natomiast swoje bogactwo i obojętność wobec ich plotek. Mieszkańcy Piranu umierali z zawiści, dlatego wymyślali wciąż nowe intrygi na temat zakochanych. Para, by się przed nimi obronić, wymyśliła napis, który można oglądać na fasadzie Lassa pur dir.

Obok Wenecjanki stoi dom Giuseppe Tartiniego. W budynku znajduje się izba pamięci poświęcona skrzypkowi i siedziba włoskiej społeczności Piranu. 

Za panowania Wenecjan wzniesiono fortyfikację na dość stromych wzgórzach. Mury miejskie niegdyś oddzielały półwysep od reszty świata. Pierwsze umocnienia zbudowano już w VII wieku. Obecne fortyfikacje pochodzą z przełomu XV i XVI wieku. Zachowały się jedynie mury o długości 200 metrów z siedmioma bramami. Mury mają nierówną wysokość, bo powstawały w różnych okresach – widać dzięki temu jak zmieniała się sztuka obronna. To jeden z najlepszych punktów widokowych na cypel wżynający się w Adriatyk.

Główną świątynią miasta poświęconą jego patronowi, jest kościół św. Jerzego. Został postawiony pod koniec XVI wieku na miejscu gotyckiego kościoła. Nawę przykryta bogato dekorowany drewniany strop. Na początku XVII wieku wzniesiono obok kampanilę, która dominuje nad Piranem.

Z góry rozciąga się niesamowity widok na miasto, 

i włoskie wybrzeże.

Głównym placem starego Piranu jest plac 1 Maja. Pośrodku stoi kamienna cysterna z 1775 roku, która otoczona jest murkiem z czterema barokowymi rzeźbami. W zbiorniku zbierała się deszczówka spływająca z rzygaczy okolicznych kamienic, która była wykorzystywana podczas suszy przez wszystkich mieszkańców miasta. Na górę prowadzą schody, ozdobione rzeźbami Prawa i Sprawiedliwości.

Piran jest miasteczkiem  portowym, w którym cumują łódki i jachty, ale też można zrelaksować się na plaży.

Śródziemnomorskiego charakteru nadaje mu zabudowa, wznosząca się stopniowo od linii brzegowej w górę pagórka, na którym usytuowany jest Piran.

Latarnia morska stojąca na samym końcu półwyspu i barokowy kościół p.w. Matki Boskiej od Zdrowia również są charakterystycznymi obiektami dla Piranu. Kościół związany jest z epidemią, jaka panowała kiedyś w Piranie.

  

Plac Giuseppa Tartiniego (Pomnik, Pałac Sędziowski, Ratusz) - Benečanka (Wenecjanka) -

- kościół św. Jerzego - Plac 1 Maja - latarnia morska - kościół p.w. Matki Boskiej od Zdrowia